Jeg hørte på lydboka av Kvitleik i dag, mens jeg vaska og rydda. Jeg var litt spent på hvordan Fosse gjorde seg på lydbok, og det funka utmerket. Suggererende, repeterende, spennende lest, nesten som en psykologisk thriller. Lesr av Anderz Eide.
Forlaget om boka:
I den mørke skogen.
Ein mann køyrer av garde utan å vita kvar han skal. Han vekslar mellom å ta til høgre og til venstre og kjem til slutt inn på ein skogsveg med djupe hjulspor. Han stoppar ikkje før bilen står bom fast i ei tuve og kjem korkje fram eller tilbake. Det byrjar å snø, det blir mørkt og kaldt. I staden for å gå etter hjelp går mannen innover på ein sti i skogen. Han gjer det sjølv om det allereie har vorte så mørkt at han knapt ser noko mellom trea, og sjølv om han tenkjer det er toskeskap å gjera slikt.
«Særleg verre enn dette hadde eg vel aldri oppført meg, fyrst køyre bilen min fast og så gå inn i skogen for å finne hjelp, korleis kunne eg vel koma på tanken at det var hjelp å finne i skogen, i svarte skogen inne, for ein tanke, nei det vart aldeles feil å kalle det for ein tanke, det var meir eit påhitt, noko slikt, eitkvart eg berre hadde kome på. Tullete, var det. Reine toskeskapen. Dumskap. Rein og skir dumskap.»
«Kvitleik» er ei lysande forteljing om grensa mellom liv og død.
Ein mann køyrer av garde utan å vita kvar han skal. Han vekslar mellom å ta til høgre og til venstre og kjem til slutt inn på ein skogsveg med djupe hjulspor. Han stoppar ikkje før bilen står bom fast i ei tuve og kjem korkje fram eller tilbake. Det byrjar å snø, det blir mørkt og kaldt. I staden for å gå etter hjelp går mannen innover på ein sti i skogen. Han gjer det sjølv om det allereie har vorte så mørkt at han knapt ser noko mellom trea, og sjølv om han tenkjer det er toskeskap å gjera slikt.
«Særleg verre enn dette hadde eg vel aldri oppført meg, fyrst køyre bilen min fast og så gå inn i skogen for å finne hjelp, korleis kunne eg vel koma på tanken at det var hjelp å finne i skogen, i svarte skogen inne, for ein tanke, nei det vart aldeles feil å kalle det for ein tanke, det var meir eit påhitt, noko slikt, eitkvart eg berre hadde kome på. Tullete, var det. Reine toskeskapen. Dumskap. Rein og skir dumskap.»
«Kvitleik» er ei lysande forteljing om grensa mellom liv og død.
Det er som nevnt suggererende og repetativt. Det er knapt, så bare angsten, redselen står igjen. Hvorfor gikk mannen inn i den mørke skogen, og kommer han seg ut igjen? Det er her spenningen ligger, men det kan også tolkes som et menneskets indre mørke, frykten, eller møte med døden og den andre siden. Jeg som lytter kan kjenne på angsten hans. Tenk om han ikke finner ut igjen. Selvbebreidelser, at han kunne være så dum å gå inn i den mørke skogen. Møte med lyset, med skapningen. Han er så sliten, så kald og trøtt og vil gjerne sette seg ned på en stein, men han vet han kan fryse ihjel hvis han sovner i snøen. Han møter foreldrene sine, men er de der, eller er de ikke der, og lever de?
Lydboka på 1 time og 33 minutter gikk i et jafs.
Jon Fosse: Kvitleik, lydbok (bok 71 s)
Samlaget 2023
Lånt på Bookbites
Å høre Fosse som lydbok er magisk, denne var utrolig bra synes jeg. God helg i Trondheim, her har vi vinter igjen :)
SvarSlettTakk, samme til deg:)
SlettJa, den boka var fin:)
Husker jeg fikk en litt spesiell leseopplevelse med denne når jeg lyttet til den i fjor. En mann ble funnet død i et telt i skogen her på Sandsli.
SvarSlettJeg har lyttet til de fleste bøkene av Fosse jeg har lest og Anderz Eide er skikkelig bra å høre på.
Ønsker deg en fin lørdag, Anita 🙂
Det var et ekkelt sammentreff.
SlettEide er dyktig oppleser, ja.
Takk, du og Beathe:) Dvs søndag:)